Kerk: pas je aan of confronteer

In het ND van zaterdag 29 mei las ik het artikel ‘Botsen over de actuele preek’. In dit artikel wordt verslag gedaan van een spreekbeurt van Prof. Bram van de Beek voor zo’n zeventig predikanten van de Gereformeerde Bond. Volgens het artikel ging de spreekbeurt kort gezegd over: “pas je als kerk niet aan, maar confronteer.” Anders gezegd: “De mens naar de mond praten of de confrontatie aangaan – dat is de keuze op de kansel.” Is die keuze werkelijk zo ‘eenvoudig’? Het artikel vertelt dat Van de Beek nogal wat tegengas kreeg van de hoorders. Zou het dan toch wat ingewikkelder, genuanceerder liggen?

Als ik Tim Keller goed begrijp, past hij een andere aanpak toe. Keller zegt ergens in een interview dit: “Contextualisering is die dingen uit het christelijk geloof kiezen die goed aansluiten bij je cultuur en dat brengen op een manier die mensen raakt. Je begint met dingen die mensen graag willen horen (…).” Hij praat de mensen in eerste instantie als het ware naar de mond.

Keller vervolgt: “(…), en daarna zeg je: als je consequent wilt zijn, dan moet je ook dingen accepteren die je niet graag hoort.” Daarna confronteert hij ze dus met dingen. Waarom past hij deze aanpak toe? “Je moet de cultuur binnengaan, want als je mensen alleen confronteert zonder dat je hun cultuur kent, zullen ze niet luisteren.”

Het lijkt er dus op, dat het bij Keller geen tegenstelling is: óf naar de mond praten óf de confrontatie aangaan, maar hij gebruikt het één om daarna de confrontatie aan te kunnen gaan.