Kerkverlating en regelzucht
In mijn vorige blog noemde ik al, dat Dr. J. Douma met zijn column in het ND (8 november, ‘Afspraak is afspraak’) reageerde op het artikel van Wubbo Scholte (ND 1 november, ‘Kerkelijke regelzucht nekt het geloof’). Deze week reageerde twee andere predikanten in het ND op beide schrijvers: Johan Plug met een artikel ‘Laat de kerk een wijze moeder zijn’ en Sieds de Jong via ‘Kerkelijk leven is meer dan kerkorde’. Ook de predikant Jan Oldenhuis besteedt in de Reformatie van deze week aandacht aan deze kwestie (‘De begrafenis van de GKv?’). Zij hebben het artikel van Scholte met andere ogen gelezen dan Douma. Terwijl Douma’s reactie nogal massief is, lees ik bij de andere over: herkenning, bewogenheid, verdriet, zelfreflectie (“Was ik dan toch ook een beetje farizeïstisch?”).
Plug en De Jong reageren ook op de stelling van Douma: “Dat velen zich laten overdopen … komt niet voort uit reactie tegen verstikkende regels, maar uit verzet tegen de kinderdoop en andere gereformeerde overtuigingen.” Plug en De Jong nuanceren en corrigeren dit beeld van Douma.
Plug: “Wat ik zie is dat het meestal andersom gaat.” Dus, verzet tegen de kinderdoop is niet zozeer een oorzaak, maar een gevolg van iets anders. Een gevolg van “verkramptheid” en “struikelblokken waarop mensen stuklopen”. De Jong schrijft dat hij mensen kent die de kerkverlaten om de leer rond doop en verbond, maar dat hij ook mensen kent “die weggaan om de strakheid, het gemis aan spontaniteit, de formulierendwang.” Hij schrijft: “Ik herinner me nog een gesprek met ds. Orlando Bottenbley waarin ik tegen hem zei: ‘de reden dat jullie zoveel mensen van ons over krijgen heeft volgens mij vooral met de sfeer te maken. Mensen missen bij ons iets wat ze bij jullie wel vinden. De volwassendoop nemen ze op de koop toe’. Waarop hij antwoordde: ‘ik denk dat je daarin gelijk hebt’.”
In een ander document van De Jong zegt hij het zo: “Men heeft niet zozeer bezwaar tegen de leer van de kinderdoop (al zijn die er ook), maar het is voorál de sfeer in de gevestigde kerken die – júist in vergelijking met baptisten en evangelischen – opvalt door lauwheid, vastzitten aan gewoonten en vaste vormen en gebrek aan missionaire uitstraling waardoor’s mans of vrouws geloofsleven niet meer groeit of zelfs schade ondervindt. Dús stapt men over naar een gemeente waar het geloof meer leeft en waar meer van uitgaat. Dat men nogmaals gedoopt moet worden neemt men op de koop toe.” Het gesprek over kerkverlating zal dus over meer moeten gaan, dan over “verzet tegen de kinderdoop en andere gereformeerde overtuigingen.”
Plug en De Jong reageren ook op de stelling van Douma: “Dat velen zich laten overdopen … komt niet voort uit reactie tegen verstikkende regels, maar uit verzet tegen de kinderdoop en andere gereformeerde overtuigingen.” Plug en De Jong nuanceren en corrigeren dit beeld van Douma.
Plug: “Wat ik zie is dat het meestal andersom gaat.” Dus, verzet tegen de kinderdoop is niet zozeer een oorzaak, maar een gevolg van iets anders. Een gevolg van “verkramptheid” en “struikelblokken waarop mensen stuklopen”. De Jong schrijft dat hij mensen kent die de kerkverlaten om de leer rond doop en verbond, maar dat hij ook mensen kent “die weggaan om de strakheid, het gemis aan spontaniteit, de formulierendwang.” Hij schrijft: “Ik herinner me nog een gesprek met ds. Orlando Bottenbley waarin ik tegen hem zei: ‘de reden dat jullie zoveel mensen van ons over krijgen heeft volgens mij vooral met de sfeer te maken. Mensen missen bij ons iets wat ze bij jullie wel vinden. De volwassendoop nemen ze op de koop toe’. Waarop hij antwoordde: ‘ik denk dat je daarin gelijk hebt’.”
In een ander document van De Jong zegt hij het zo: “Men heeft niet zozeer bezwaar tegen de leer van de kinderdoop (al zijn die er ook), maar het is voorál de sfeer in de gevestigde kerken die – júist in vergelijking met baptisten en evangelischen – opvalt door lauwheid, vastzitten aan gewoonten en vaste vormen en gebrek aan missionaire uitstraling waardoor’s mans of vrouws geloofsleven niet meer groeit of zelfs schade ondervindt. Dús stapt men over naar een gemeente waar het geloof meer leeft en waar meer van uitgaat. Dat men nogmaals gedoopt moet worden neemt men op de koop toe.” Het gesprek over kerkverlating zal dus over meer moeten gaan, dan over “verzet tegen de kinderdoop en andere gereformeerde overtuigingen.”
Reacties
Een reactie posten