Geloofsoverdracht én geloofservaring
In het interview met Hans Burger (zie mijn vorige blog Christus: meer dan Verlosser) gaat het o.a. over ‘mystagogie’ en ‘geloofservaring’. In het ND van 14 januari komen deze onderwerpen ook aan bod: De mystiek van alledaagse, kleine momenten. Dit naar aanleiding van een interview met Annemiek de Jong-van Campen. Zij promoveert deze week op een onderzoek naar mystagogie.
Mystagogie is de inwijding van mensen in de geheimen van het bestaan en het geloof. Het gaat daarbij om het begeleiden van mensen op de weg naar Christus. Het gaat erom hoe geloof iets van jezelf wordt. De Jong-van Campen ziet voor een kerk die mensen wil helpen bij de inwijding in, of toe-eigening van het geloof drie taken:
- het aanleren van een christelijke werkelijkheidsvisie (geloofstaal, vertrouwdheid met de Bijbel);
- het wekken, ‘aanleren’ van spirituele ervaringen;
- het duiden, het ontdekken van de betekenis van zulke geloofservaringen.
“Je kunt met het geloof zijn opgegroeid of niet, maar hoe maak je het je eigen?” De Jong-van Campen geeft aan, dat als je daarbij wilt helpen (als kerk, als ouders) je momenten moet creëren waarop kinderen iets van God kunnen ervaren. Help elkaar om ervaringen te zien als aanwezigheid van God. Daarbij gaat het zeker niet alleen en in de eerste plaats om buitengewone ervaringen. “Ervaringen van het heilige zit in heel concrete, alledaagse dingen. (... ) De hele werkelijkheid is vol betekenis.”
Haar analyse is, dat de catechese bij protestanten vooral kennisoverdracht is, met weinig aandacht voor de ervaringskant. Maar kennis én geloofservaring zijn allebei van wezenlijk belang in de inwijding. Haar analyse stemt overeen met die van Burger.
Mystagogie is de inwijding van mensen in de geheimen van het bestaan en het geloof. Het gaat daarbij om het begeleiden van mensen op de weg naar Christus. Het gaat erom hoe geloof iets van jezelf wordt. De Jong-van Campen ziet voor een kerk die mensen wil helpen bij de inwijding in, of toe-eigening van het geloof drie taken:
- het aanleren van een christelijke werkelijkheidsvisie (geloofstaal, vertrouwdheid met de Bijbel);
- het wekken, ‘aanleren’ van spirituele ervaringen;
- het duiden, het ontdekken van de betekenis van zulke geloofservaringen.
“Je kunt met het geloof zijn opgegroeid of niet, maar hoe maak je het je eigen?” De Jong-van Campen geeft aan, dat als je daarbij wilt helpen (als kerk, als ouders) je momenten moet creëren waarop kinderen iets van God kunnen ervaren. Help elkaar om ervaringen te zien als aanwezigheid van God. Daarbij gaat het zeker niet alleen en in de eerste plaats om buitengewone ervaringen. “Ervaringen van het heilige zit in heel concrete, alledaagse dingen. (... ) De hele werkelijkheid is vol betekenis.”
Haar analyse is, dat de catechese bij protestanten vooral kennisoverdracht is, met weinig aandacht voor de ervaringskant. Maar kennis én geloofservaring zijn allebei van wezenlijk belang in de inwijding. Haar analyse stemt overeen met die van Burger.
Reacties
Een reactie posten