Destructief gedrag in de generaties

In mijn vorige blog schreef ik over de familiegeschiedenis van Mildred Diem, de moeder van Philip en Marshall Jr., en haar moeder Sylvania. Dit naar aanleiding van het boek Lichtval  van Philip Yancey. Het is opvallend om te lezen hoeveel herhaling er is in het destructieve gedrag van Mildred in vergelijking met dat van haar moeder Sylvania. 

Herhaling destructief gedrag

• William zette zijn vrouw het huis uit en schopte Silvania op 14 jarige leeftijd het huis uit. Sylvania verstootte Mildred en Mildred verstootte haar zoon Marshall.
  
  
• Mildred had veel fysieke klachten. ‘”Mijn zenuwen hebben het gehad. Ik kan niets eten. Misschien is een maagzweer die opspeelt. Ik moet er eens tussenuit, maar ik kan nergens heen. Laat me met rust, kind. Ik heb hoofdpijn!” Philip schrijft vervolgens dat hij hierin de verhalen terughoorde die zijn moeder vertelde over haar eigen moeder (Sylvania) die ‘net zo op de bank lag met een ijszak op haar hoofd’.
  
  
• ‘Als kind werd moeder heel vaak geslagen en nu geeft ze zelf gemakkelijk lijfstraffen.’
  
  
• Mildred mocht van haar moeder Sylvania niet gaan studeren, terwijl ze dat dolgraag wilde. Mildred dringende wens (eis?) was, dat zowel Marshall als Philip na de middelbare school naar een Bijbelcollege zouden gaan in plaats van een universiteit of conservatorium.
  
  
• Sylvania mopperde meer dan eens: “Waarom heb ik ooit kinderen gekregen? Jullie hebben mijn leven verpest.” Haar dochter Mildred wenste haar zoon Marshall (min of meer) dood, nadat ze hem eerst al verstoten had (‘zogenaamde zoon’). Ook zei Mildred: ‘”Ik zal zorgen dat het je spijt dat je ooit geboren bent.” De woorden slaan in als een bom.’ En over Philip: ‘”Misschien had ik toch die abortus moeten laten doen.”’
  
  
• Sylvania was spijkerhard; ‘ze verontschuldigde zich nooit en vergaf ook nooit’. Ook Mildred is nauwelijks tot niet in staat om sorry te zeggen en te vergeven. En vervolgens is Marshall niet in staat zich te verzoenen met zijn moeder.
  
  
• Philip schrijft: ‘”Het is best triest, moeder, dat noch Marshall noch ik ooit het gevoel hebben gehad dat we uw goedkeuring, uw zegen kregen”.’ ‘”Ja, dat is zo,” antwoordt ze snel. Niets meer. “En het is ook triest dat jij zélf nooit de goedkeuring van je eigen moeder hebt gevoeld.” Ze knikt, uitdrukkingsloos.’

Roulerende rekening (Nagy)
Er is naast deze opsomming nog veel meer destructief gedrag aan te wijzen bij Mildred. Sylvania kreeg veel relationeel onrecht te verduren in haar gezin van herkomst en bouwde daarmee destructief recht op. Dit destructieve recht zette ze om in destructieve acties naar onschuldige derden (Mildred). Hierdoor ontstond opnieuw relationeel onrecht (bij Mildred). Mildred op haar beurt zet haar destructief recht om in destructief gedrag richting haar zonen. Wat een drama! Hoe anders had het leven van Marshall kunnen verlopen zonder die veelheid/intensiteit aan destructief gedrag van zijn moeder. 

Marshall’s leven
Dat geldt natuurlijk ook voor Philip, maar zijn leven is niet zo dramatisch verlopen als dat van Marshall. Marshall die de gave had van een absoluut gehoor en kon bogen op een bijna perfect geheugen. Philip schrijft over Marshall: ‘Zijn talent lijkt me mozartiaans, het soort waar je voor buigt. (..) – zou mijn “onverantwoordelijke” broer misschien eigenlijk een genie zijn?’ Marshall met een IQ van 151 (zeer hoogbegaafd). Maar toen hij op Wheaton zat vielen zijn hersenen plotseling stil wat leidde tot een opname in een psychiatrische inrichting en de diagnose ‘chronische paranoïde ongedifferentieerde schizofrenie’. Hij stopte met school en ging noodgedwongen weer bij zijn moeder wonen. 

Hij hield het daar niet lang uit en vertrok weer. Hij raakte verslaafd, overwoog zelfmoord te plegen en blies die weer af, ‘wordt een trotse atheïst en vermijdt alle religie’, stichtte een commune om zo het groepshuwelijk uit te proberen en verliet deze weer. Hij had daarna diverse relaties die niet blijvend waren. 

Dan diende zich een onverwachtse fase aan: Marshall ging golfen, werd een wijnkenner, wijdde zich aan het kaartspel bridge en ontmoette Molly. Ze stapten samen in het huwelijksbootje. Tijdens een safari kreeg hij een beroerte en kwam zo in een rolstoel terecht. Die beroerte ‘heeft hem zijn taal, zijn onafhankelijkheid en zijn vermogen om rationele gedachten te vormen afgenomen, en nu heeft het hem ook van zijn grootste liefde beroofd (AG: de muziek – musiceren)’. Hij ondernam een zelfmoordpoging, maar die mislukte en Molly vroeg vervolgens een echtscheiding aan. Zie hier in vogelvlucht het leven van Marshall.