Eyeopener: de paradox

-

De afgelopen maanden (van 2018) deed ik een belangrijke ontdekking. Ik vind deze ontdekking een echte eyeopener. De ontdekking laat zich vangen in deze zin: “Alleen de paradox kan de volheid van het bestaan bij benadering bevatten.” Een zin van Carl Jung (psychiater en psycholoog). Ik kwam de ontdekking op het spoor via de boeken van Halík(1), maar ook door het lezen van het boek Verlangen naar verbinding van Brené Brown(2).

De laatste maanden heb ik goed om mij heen gekeken (dat deed ik daarvoor natuurlijk ook wel) en geconstateerd: het leven wemelt inderdaad van de paradoxen. Enerzijds zag ik die daarvoor ook wel maar gaf ik daar niet het ‘label’ paradox aan. Anderzijds is het zoals Johan Cruijff ooit zei: “Je gaat het pas zien, als je het door hebt.” En ik heb het nu pas echt goed door. Alleen de paradox kan de volheid van het bestaan bij benadering bevatten! Talloze voorbeelden van paradoxen kan ik je (inmiddels) geven, op allerlei terreinen van het menselijk leven.

Nu is het moment gekomen om alles wat ik gelezen en bedacht heb over de paradox eens op ‘papier’ te zetten. De paradox is het waard om te overdenken en te bestuderen. Om er mee te leren omgaan. Dat schrijft ook Brown in haar boek Verlangen naar verbinding: “Er echt bij horen vraagt niet van je om te veranderen wie je bent; het vraagt van je om te zijn wie je bent. Het enige wat we zeker weten is dat we op deze zoektocht moeten leren omgaan met de spanning van veel paradoxen, (…)” (p.49).


(1) Allereerst het boek Geduld met God, maar ook andere boeken van hem zoals De nacht van de biechtvader en Ik wil dat jij bent.
(2) Hoogleraar aan de Universiteit van Houston, waar ze al meer dan twaalf jaar onderzoek doet naar kwetsbaarheid, moed, authenticiteit en schaamte. Ik schreef mede naar aanleiding van haar boek Verlangen naar verbinding de blog Het leven is een paradox. 

Reacties

Een reactie posten

Veel gelezen berichten

Vergeving is goed, maar verzoening is beter

-
Afbeelding
Cloud / Townsend maken in hun boek ‘Grenzen’ een onderscheid tussen vergeving en verzoening. Vergeving heeft te maken met een schuld uit het verleden. ‘Vergeving is iets dat we doen met ons hart; we zetten de ander vrij van een schuld die hij naar ons toe heeft. Degene die mij iets schuldig is, hoeft mij niet om vergeving te vragen. Het is een werk van genade in mijn hart.’ Voor vergeving is slechts één partij nodig: ikzelf. Met vergeving bereik je niet altijd verzoening. Voor verzoening heb je twee mensen nodig (slachtoffer én dader). Je kunt verzoening aanbieden, maar het hangt er wel vanaf of de ander (dader) zijn houding erkent, berouw toont. Verzoening heeft met de toekomst te maken. Als iemand berouwt getoond heeft en vertrouwen bewezen is, dan kan iemand weer worden ‘binnengelaten’. ‘Vergeving verschaft mij grenzen omdat ik de scherpe angel van de persoon die mij zo heeft gekwetst verwijder. Als ik niet-vergevingsgezind ben, ben ik nog steeds gebonden aan een verni
Meer lezen

Bevrijd van jezelf

-
Afbeelding
Er is in Nederland opnieuw een boek van Tim Keller verschenen: ‘Bevrijd van je zelf’ met als ondertitel ‘De weg naar echte christelijke blijdschap’. Weliswaar een klein boekje (42 pagina’s), maar wel met een ‘grootse’ inhoud. Het boekje geeft een uitwerking van 1 Korintiers3  : 21 – 4 :7 . Volgens Keller wordt in dit tekstgedeelte een benadering van ons zelfbeeld, van ons eigen ik en van de manier waarop we naar onszelf kijken gegeven, die absoluut anders is dan zowel de traditionele als de (post)moderne benadering. In hoofdstuk 1 schetst Keller de natuurlijke toestand van het menselijke ego. Het menselijke ego is leeg : normaal gesproken bouwt het menselijke ego op iets buiten God. Het ego doet pijn , doet zeer. Het ego trekt voortdurend de aandacht. Het zorgt er voortdurend voor dat we nadenken over ons uiterlijk en de manier waarop we behandeld worden. Het ego is druk met vooral de volgende twee dingen: vergelijken en opscheppen. En als laatste is het ego ook breekbaar . Br
Meer lezen

De GKv moet verder met één predikant minder

-
In het ND van 19 november (‘ Predikant uit ambt na moeite met leer ’) las ik, dat Ton de Ruiter op eigen verzoek is ontheven uit zijn ambt van predikant. Eigenlijk las ik eerst de weblog van Jos Douma. Jos maakt op zijn blog melding van het genoemde artikel uit het ND. Het gaat mij hier om de weblog van woensdag 19 november van Jos. Op de blog schrijft hij in verband met het ontheffingsverzoek m.i. belangrijke zaken. Ik stel voor: lees de blog van Jos eens door. Om hier al iets van de blog van Jos te noemen: Jos memoreert de volhardende aandacht die Ton de Ruiter vestigde op de lauwheid in de kerken, de geesteloosheid die vaak heerst, de geest van gearriveerdheid die rondwaart, de gebrekkige uitstraling van plaatselijke kerken van Jezus. “En daarin hoor ik een profetisch geluid waar wij niet aan voorbij mogen gaan. Hoe zit het met onze gehoorzaamheid aan het gebod van Christus dat ons door Paulus wordt aangereikt in Romeinen 12 vers 11 ?”. Mooi, dat Jos zo de avond begonnen is: met mo
Meer lezen