Posts

De vijgenbladeren

-
Tim Keller schrijft in hoofdstuk 8 van zijn boek Vergeven over het begrijpen van de ‘diepgravende psychologisch-geestelijke situatie van de vijgenbladeren’. Met het woord ‘vijgenbladeren’ refereert hij aan de zondeval zoals beschreven in Genesis 3 : 7 – 10. Na die zondeval regen Adam en Eva vijgenbladeren aan elkaar en maakten er lendenschorten van. “Ze voelen tot in het diepst van hun wezen dat er iets met hen aan de hand is, iets wat ze niet kunnen goedpraten. Nu willen ze zichzelf wanhopig graag bedekken, zelf invloed uitoefenen op wat anderen van hen zien, en de waarheid over wie ze zijn zelfs voor elkaar verbergen.”   De illusie van de onechte ik werd zo geboren uit de zondeval van Adam en Eva. Volgens Benner ( Gods geschenk jezelf te mogen zijn ) is “de kern van het onechte ik (…) een verlangen om een zelfbeeld en een manier van omgaan met de wereld te presenteren”. “We leren te doen alsof.” Datgene wat als rol start, verandert in een identiteit. “In het begin weerspiegel...
Een reactie posten
Meer lezen

Vergeven: deel 3 en epiloog

-
Als vervolg op mijn vorige blog geef ik hier een samenvatting van deel 3 van het boek Vergeven van Tim Keller.   Deel 3 van het boek, Vergeving in de praktijk brengen , wordt gevormd door de hoofdstukken 8 tot en met 11. De ‘verticale’ vergeving vormt voor christenen een uitzonderlijk krachtige motivatie om andere vergeving te schenken, en laat zien hoe je dat doet. Omdat volgens Keller dit van groot belang is bij het schenken van vergeving aan anderen, diept hij dit uit in de hoofdstukken 8 en 9 .   In hoofdstuk 8 schrijft Keller o.a. over het begrijpen van schuld en schaamte. “We kunnen zeggen: ‘Ik geloof niet in zonde, ik geloof niet in schuld,’ en toch is er een stem in ons die ons een lafaard noemt, die ons een dwaas noemt, die ons beschaamd doet staan, die ons laat uitspreken dat we tekortschieten.” De seculiere cultuur geeft geen verklaring voor dit gevoel. De Bijbel wel.   Als Adam en Eva zondigen in het paradijs, dan ervaren ze direct een gevoel van s...
Een reactie posten
Meer lezen

Vergeven: deel 2

-
Als vervolg op mijn vorige blog geef ik hier een samenvatting van deel 2 van het boek Vergeven van Tim Keller.   ‘De hoofdstukken 5 tot en met 7 vormen deel 2 van het boek: Vergeving begrijpen. Naar aanleiding van het Oude Testament stelt Keller in hoofdstuk 5 de vraag: “Hoe is vergeving, tegen de achtergrond van wat we over Gods heiligheid en rechtvaardigheid weten, überhaupt mogelijk?” Er is hier sprake van een paradox. “God is beide : Hij is zowel een God van liefde als een God van toorn, en het kruis is de plek waar we zien hoe deze twee niet met elkaar op een gespannen voet staan maar juist samenwerken om de wereld te redden.”   Wij vinden het moeilijk om toorn en liefde hand in hand te laten gaan. Onze boosheid is echter een andere dan Gods boosheid. Bij onze boosheid gaat het vaak over ons gekwetst zijn. Over ons imago, onze ego e.d. De wet van God “is een opdracht om op de juiste manier, in de juiste mate volmaakt lief te hebben”. “Als je je daar niet aan ho...
Een reactie posten
Meer lezen

Vergeven: inleiding en deel 1

-
Afbeelding
Ik las het boek Vergeven van Tim Keller. Het boek kreeg als ondertitel mee: Waarom zou je? En hoe doe je het?   Het boek kent de volgende indeling:  Inleiding – Zonder vergeving geen toekomst Deel 1 – Vergeving verliezen en vinden Deel 2 – Vergeving begrijpen Deel 3 – Vergeving in de praktijk brengen Epiloog In een drietal blogs geef ik een samenvatting weer van het genoemde boek. In deze blog het onderdeel Inleiding en Deel 1 .  In de inleiding schrijft Keller dat wij tegenwoordig een probleem ervaren met vergeving. Er is sprake van een paradox tussen vergeving en gerechtigheid. Wij hebben “het gevoel dat we moeten kiezen voor het een ten koste van het ander”. Anderzijds lijkt de menselijke behoefte aan vergeving onuitwisbaar te zijn.  In hoofdstuk 1 geeft de schrijver uitleg over de gelijkenis van de dienaar die niet wilde vergeven (Mat. 18 : 21-35). Dit Bijbelgedeelte “laat zien hoe een daad van vergeving, (…), nog steeds verkeerd gebruikt kan wor...
Een reactie posten
Meer lezen

Denken in systemen (3)

-
Zoals gezegd las ik het boek Denken in systemen – een handleiding van Donella Meadows. Het boek riep bij mij de vraag op: hoe verhoudt het denken in systemen zich ten opzichte van de lineaire of, zoals Meadows het noemt, de reductionistische manier van denken?   Gelukkig beantwoordt de schrijfster die vraag in haar boek: “Ik denk niet dat systeemdenken beter is dan de reductionistische manier van denken. Ik denk dat beide vormen van denken elkaar aanvullen en samen meer blootleggen. Sommige dingen kun je zien met het blote oog, andere dingen enkel door de microscoop, weer andere dingen door de telescoop, en dan zijn er ook nog dingen die zich het beste door de bril van systeemtheorie laten bekijken. Al die dingen, door welk hulpmiddel, welke bril of lens je ze ook ziet, zijn allemaal echt . En met elke manier van kijken wordt onze kennis van de wonderlijke wereld waarin we leven iets completer.” “Hoe meer manier van kijken, hoe beter.”   En ze zegt ook dit: “je kunt de we...
Een reactie posten
Meer lezen

Denken in systemen (2)

-
Mijn vorige blog bevat een samenvatting van hoofdstuk 1 uit het boek van Donella Meadows genaamd Denken in systemen – een handleiding . In deze blog geef ik een samenvatting van de andere hoofdstukken, zodat er een volledig beeld van het boek ontstaat.   Hoofdstuk 2 De schrijfster laat ons kennismaken met een ‘systeemdierentuin’: een aantal ‘alledaagse, simpele maar belangrijke voorbeelden van systemen, (..), die ter illustratie dienen bij veel algemene principes van complexe systemen’.   Hoofdstuk 3 en 4 Aan de hand van een aantal specifieke voorbeelden van systemen zet ze vervolgens een stap terug en gaat ze dieper in op de vraag hoe en ‘waarom systemen zo wonderbaarlijk mooi werken, en waarom ze ons vaak weten te verbazen en verwarren’.   Hoofdstuk 5 “We noemen de systeemstructuren die voor zo’n typisch problematisch gedragspatroon zorgen archetypes .” Meadows noemt deze archetypes ‘valkuilen’. Maar je kunt aan deze valkuilen ontsnappen. “Vandaar dat ik (AG: Mea...
Een reactie posten
Meer lezen

Denken in systemen (1)

-
Afbeelding
Ik schreef al eerder blogs over systeemdenken en las er diverse boeken over ( Gabor Maté , Bommerez , Schwarz , Friedman ). Maar, geïnspireerd door gesprekken met mijn broer, besloot ik om mij verder te verdiepen in ‘systeemdenken’ en las het boek Denken in systemen – een handleiding van Donella Meadows.   Meadows definieert in hoofdstuk 1 van haar boek een systeem als: “een onderling verbonden verzameling elementen, zodanig georganiseerd dat het systeem samenhang heeft en iets bereikt .” Het gaat dus om elementen (onderdelen), onderlinge verbindingen (relaties) en een functie of doel . Een systeem heeft een bepaalde harmonie of heelheid nodig. En een set van mechanismen die die heelheid in stand houden.   “Systemen kunnen veranderen, zich aanpassen, op de buitenwereld reageren, een doel kiezen, zichzelf herstellen, en hun eigen voortbestaan veiligstellen, zelfs als ze bestaan uit niet-levende dingen. Systemen zijn vaak zelfsturend en zelfherstellend tot een bepaalde m...
Een reactie posten
Meer lezen