De kerk en de spirituele zoeker

Ook een ander artikel in het ND van afgelopen zaterdag gaat over spiritualiteit: ‘Laat kerk aansluiten bij spirituele zoeker’. In dit artikel gaat het o.a. over de waarde van spiritualiteit die samen beleefd wordt en dus niet alleen als individu. “Deze saamhorigheid kon de kerk in het verleden nog bieden. Die kerk, die eeuwenlang dé plek was om naar toe te gaan voor religieuze en spirituele Europeanen, kan blijkbaar in haar huidige vorm de hedendaagse spirituele omnivoren die meer en meer zoeken naar saamhorigheid, niet boeien of bereiken.”

Dat is raar! Er wordt massaal gezocht naar spiritualiteit en de kerk als meest voor de hand liggende vindplaats van spiritualiteit is daarbij geen “marktpartij”. Hoe komt dit? Graham Tomlin noemt in zijn boek ‘De kerk die prikkelt’ twee reden van deze mismatch. De eerste is dat grote delen van de christelijke theologie in strijd zijn met het postmodernisme. Als tweede en belangrijkste reden noemt hij: “het probleem dat de kerken moeten onderkennen is niet zozeer dat mensen niet in God geloven, maar dat ze de kerk ongeloofwaardig vinden. (…) Er is niet zozeer gebrek aan waarheid (…) maar er mist een link tussen de woorden die geuit worden en de levensstijl die daaruit voortkomt: er is gebrek aan authenticiteit, aan diepgang, aan verbinding tussen woord, beeld en werkelijkheid.”

Een van de belangrijkste thema’s in het boek van Tomlin is dan ook, dat “evangelisatie aan dovemansoren gericht zal zijn, tenzij er iets intrigerends, prikkelends of verleidelijks is aan de kerk, de christenen of aan het christelijk geloof.” Tomlin geeft aan, dat bij het nadenken over evangelisatie er drie cruciale zaken centraal moeten staan: het koninkrijk van God, het ontwikkelen van een levensstijl die dat koninkrijk reflecteert, en het belang van plaatselijke kerkgemeenschappen in deze zaak.