Tradities/kerken kunnen van elkaar leren
Patrick Nullens vertelt in ‘Voorganger, durf in de spiegel te kijken’ over leiderschap in de kerk. In dat artikel zegt hij, dat de drie westerse christelijke tradities de nadruk eenzijdig leggen op één van de drie ambten (priester, profeet en koning). Met de drie westerse christelijke tradities bedoelt hij de reformatorische, rooms-katholieke en de evangelische traditie. “Ze hebben alle drie een belangrijk waarheidsmoment (..), maar die drie ambten horen bij elkaar.”
Het artikel ‘Meer aandacht voor het leven hier en nu’ maakt melding van de promotie van Hans Burger over het ‘in Christus zijn’. Daarin staat o.a. het volgende: “Burger signaleert in zijn uitwerking (AG: uitwerking van het thema ‘in Christus zijn’) dat verschillende christelijke tradities verschillende accenten leggen als het gaat om leven in gemeenschap met Christus. De reformatorische traditie benadrukt het werk van God, de rooms-katholieke de activiteit van de kerk, de evangelische de keuze van de mens, de charismatische het werk van de Geest.” En dan zegt Burger vervolgens: “Iedere traditie heeft zich gespecialiseerd, met de suggestie dat andere tradities fout zijn. Maar heel vaak vult het ene het andere aan. (…) Verschillende accenten sluiten elkaar niet uit.”
Daarmee zeggen Nullens en Burger beide hetzelfde namelijk dat iedere traditie zo z’n eigen accenten legt. Die accenten zijn op zich juist, maar wel een deel van de hele waarheid. Die verschillende accenten vullen elkaar aan en maken het ‘plaatje’ compleet. Bij allerlei onderwerpen is het daarom niet wenselijk dat de ene traditie de andere als ‘foutief’ bestempelt. Soms is er de neiging om de verschillen te zoeken en als kerk/traditie je daar tegen af te zetten. Ik stel voor, dat wij de verschillen zoeken om vervolgens te kijken of dit geen andere accenten zijn. Andere accenten die met ‘onze’ accenten het ‘plaatje’ compleet maken. Voorwaarde hiervoor is wel de aanwezigheid van het besef, dat een traditie/kerk accenten legt en dus geen bezitter is van het totaalplaatje. Laten we goed naar elkaar luisteren, met elkaar in gesprek gaan en de verschillende tradities zich spiegelen aan elkaar. Zo kan er een verrijkend groeiproces ontstaan.
Dit is mijn laatste bijdrage van het jaar A.D. 2008.
Vanaf D.V. 5 januari 2009 hoop ik de ‘pen’ weer op te pakken.
Gezegende kerstdagen toegewenst en een goede jaarwisseling.
Het artikel ‘Meer aandacht voor het leven hier en nu’ maakt melding van de promotie van Hans Burger over het ‘in Christus zijn’. Daarin staat o.a. het volgende: “Burger signaleert in zijn uitwerking (AG: uitwerking van het thema ‘in Christus zijn’) dat verschillende christelijke tradities verschillende accenten leggen als het gaat om leven in gemeenschap met Christus. De reformatorische traditie benadrukt het werk van God, de rooms-katholieke de activiteit van de kerk, de evangelische de keuze van de mens, de charismatische het werk van de Geest.” En dan zegt Burger vervolgens: “Iedere traditie heeft zich gespecialiseerd, met de suggestie dat andere tradities fout zijn. Maar heel vaak vult het ene het andere aan. (…) Verschillende accenten sluiten elkaar niet uit.”
Daarmee zeggen Nullens en Burger beide hetzelfde namelijk dat iedere traditie zo z’n eigen accenten legt. Die accenten zijn op zich juist, maar wel een deel van de hele waarheid. Die verschillende accenten vullen elkaar aan en maken het ‘plaatje’ compleet. Bij allerlei onderwerpen is het daarom niet wenselijk dat de ene traditie de andere als ‘foutief’ bestempelt. Soms is er de neiging om de verschillen te zoeken en als kerk/traditie je daar tegen af te zetten. Ik stel voor, dat wij de verschillen zoeken om vervolgens te kijken of dit geen andere accenten zijn. Andere accenten die met ‘onze’ accenten het ‘plaatje’ compleet maken. Voorwaarde hiervoor is wel de aanwezigheid van het besef, dat een traditie/kerk accenten legt en dus geen bezitter is van het totaalplaatje. Laten we goed naar elkaar luisteren, met elkaar in gesprek gaan en de verschillende tradities zich spiegelen aan elkaar. Zo kan er een verrijkend groeiproces ontstaan.
Dit is mijn laatste bijdrage van het jaar A.D. 2008.
Vanaf D.V. 5 januari 2009 hoop ik de ‘pen’ weer op te pakken.
Gezegende kerstdagen toegewenst en een goede jaarwisseling.
Reacties
Een reactie posten