De ene ‘overdoper’ is de andere niet (1)
Ik ben de afgelopen periode intensief bezig geweest met ‘de doop’ en dan vooral de ‘overdoop’. Niet omdat ik dat een boeiend onderwerp vind (daarmee zeg ik dus niet, dat het geen belangrijk onderwerp is), maar omdat een broer in de gemeente zich liet overdopen. In verband daarmee las ik o.a. het boek ‘Over dopen’ van Adrian Verbree.
Verbree zegt in genoemd boek allerlei wetenswaardige zaken. In hoofdstuk 21 gaat hij specifiek in op het onderwerp ‘De doop op herhaling?’. Hij schrijft daarin o.a. het volgende: “Het is iets fijns wanneer mensen, wanneer dan ook in hun leven, (weer) een bewuste keus voor Christus willen maken. En de wens dat op een of andere manier symbolisch te laten uitkomen, is ook te respecteren. Er is niets mis met iemand die op dit punt een kind van zijn tijd is en waarde hecht aan symboliek. Het zou daarom fijn zijn wanneer deze kwestie niet verzandt in een ‘mag wel, mag niet’ rond een tweede doop. Is het niet mogelijk alternatieve symbolen te ontwikkelen? Dan wordt het gevaar van een onbedoeld vertroebelen van een door God geclaimd teken (AG: de doop) bezworen.”
Helaas verzandt zo’n kwestie in de praktijk wel heel snel in een ‘mag wel, mag niet’ rond een tweede doop. Soms heb ik daarbij het gevoel (dat gevoel kan dus niet juist zijn) dat mensen zo’n broer liever de gemeente zien verlaten, dan hem vast te houden. Dat mensen nooit nagedacht hebben over een driewegen pastoraat laat staan dit model toepassen. Dat mensen niet openstaan voor verschillen tussen de ene ‘overdoper’ en de andere. Dat we het in de kerk gemakkelijker vinden om een ander (i.c. de ‘overdoper’) aan te spreken op zijn verantwoordelijkheden dan je als kerklid en als kerkenraad bewust te zijn van het onvoldoende handen en voeten geven van je eigen verantwoordelijkheden op dit gebied. Ds. Marten de Vries schreef het al in 2006 in het ND: moeite met de kinderdoop vraagt onderwijs. Zijn wij daarin niet tekortgeschoten?
8 nov. 2009: Ik moet nog iets toevoegen aan deze blog. Verbree schrijft in hoofdstuk 21 over mensen die de waarde van de kinderdoop niet ontkennen en die ook niet van zins zijn de kerk te verlaten.
Verbree zegt in genoemd boek allerlei wetenswaardige zaken. In hoofdstuk 21 gaat hij specifiek in op het onderwerp ‘De doop op herhaling?’. Hij schrijft daarin o.a. het volgende: “Het is iets fijns wanneer mensen, wanneer dan ook in hun leven, (weer) een bewuste keus voor Christus willen maken. En de wens dat op een of andere manier symbolisch te laten uitkomen, is ook te respecteren. Er is niets mis met iemand die op dit punt een kind van zijn tijd is en waarde hecht aan symboliek. Het zou daarom fijn zijn wanneer deze kwestie niet verzandt in een ‘mag wel, mag niet’ rond een tweede doop. Is het niet mogelijk alternatieve symbolen te ontwikkelen? Dan wordt het gevaar van een onbedoeld vertroebelen van een door God geclaimd teken (AG: de doop) bezworen.”
Helaas verzandt zo’n kwestie in de praktijk wel heel snel in een ‘mag wel, mag niet’ rond een tweede doop. Soms heb ik daarbij het gevoel (dat gevoel kan dus niet juist zijn) dat mensen zo’n broer liever de gemeente zien verlaten, dan hem vast te houden. Dat mensen nooit nagedacht hebben over een driewegen pastoraat laat staan dit model toepassen. Dat mensen niet openstaan voor verschillen tussen de ene ‘overdoper’ en de andere. Dat we het in de kerk gemakkelijker vinden om een ander (i.c. de ‘overdoper’) aan te spreken op zijn verantwoordelijkheden dan je als kerklid en als kerkenraad bewust te zijn van het onvoldoende handen en voeten geven van je eigen verantwoordelijkheden op dit gebied. Ds. Marten de Vries schreef het al in 2006 in het ND: moeite met de kinderdoop vraagt onderwijs. Zijn wij daarin niet tekortgeschoten?
8 nov. 2009: Ik moet nog iets toevoegen aan deze blog. Verbree schrijft in hoofdstuk 21 over mensen die de waarde van de kinderdoop niet ontkennen en die ook niet van zins zijn de kerk te verlaten.
Dank voor je blog! Leonie
BeantwoordenVerwijderenMooi! Prachtig onderwerp om over te studeren en te praten. Helaas is begrip voor elkaar niet altijd zichtbaar/merkbaar - zelfs sprake van vijandige opstelling. We zijn en blijven Gods kind (dus broer en/of zus). De Geest laat de mens (weer) kiezen, laten we dat voor ogen hebben.
BeantwoordenVerwijderenBelijdenis wordt veel waarde aan gehecht(GKV), maar komt niet uit de Bijbel. Doop wel.
Leendert
Het is zeker een onderwerp wat het bestuderen waard is. Wel zou ik zeggen dat je dat dan wel geheel doet uit het onfeilbare woord van God, de Bijbel en niet uit boekjes zoals Verbree wat duidelijk gereformeerd en dus aan de kinderdoop verbonden is. Evenzo Ds. Marten de Vries die ook gereformeerd is. Prima om het te onderzoeken, maar gooi dan wel eerst even de vooroordelen en de (in dit geval) gereformeerde lectuur in de hoek voordat je hieraan begint en vervolgens puur en alleen vanuit de bijbel gaat kijken wat waarheid is en wat niet.
BeantwoordenVerwijderenOok wij volgen je blog. Bedankt.
BeantwoordenVerwijderen(Jammer dat "iemand" reageerd, zonder zijn naam erbij te zetten. Niet echt getuigend!)
Bert en Wieke