Vroeger was alles beter
De laatste tijd is er een aantal artikelen verschenen in de Reformatie over onrust in de GKv. Zo schreef Ad de Bruijne het artikel ‘Versimpeling en vertrouwen’. Daarin schrijft hij o.a. over het haast romantische, ideaalbeeld dat sommigen schetsen van het vrijgemaakte verleden.
Als voorbeeld noemt hij dan artikelen zoals geschreven door Durk Jan Bolt. De man achter de website eeninwaarheid.nl. De Bruijne schrijft: “Wie Bolts artikelen leest, stuit daarin op een haast romantische tekening van zijn vrijgemaakte verleden. Hij heeft het over een tijd waarin ‘we lange jaren heerlijk hebben samengeleefd’. ‘Er was liefde tot de Here. Een tere omgang met Hem en een zorgvuldige eerbiediging van zijn Woord… Broeders en zusters met wie je je diep verbonden wist… Uit die liefde tot de Here en zijn kerk bloeide ook het verdere leven op… Zo ontstond het rijke gereformeerde leven in tientallen jaren na de Vrijmaking…’.” De Bruijne concludeert dan: “Als je het verleden zo idealiseert, kan het niet anders of veel zaken vandaag doen pijn en veroorzaken een vertrouwensbreuk.”
Is dat niet één van de (wellicht onbewuste) drijfveren van verontruste broers en zussen in de kerk? Dat ze denken dat de GKv het prima voor elkaar had? Maar kijk dan eens eerlijk naar het verleden! Er is veel aan te wijzen wat niet goed of niet optimaal was. Soms historisch verklaarbaar en begrijpelijk, maar niet goed. Onze ouders hebben met veelal goede intenties de kerk van hun tijd vorm gegeven. Wij zullen ze er niet minder lief om hebben. Maar die ‘oude’ kerk is voor ons, bouwers van de ‘nieuwe’ kerk zeker geen maatstaf. Geen ideaal. Wij moeten en mogen in onze tijd de kerk proberen vorm te geven. Alleen al vanwege het feit dat het nu een heel andere tijd is, zal die kerkvorm op allerlei onderdelen anders moeten zijn. Niet als een doel op zich, maar meer als een logisch gevolg van de tijd waarin wij nu leven. Met het inzicht van vandaag zien we ook de fouten uit het verleden en die vragen om correctie. Er is geen reden om verkrampt vast te houden aan het verleden. Er is ook geen reden om alles uit het verleden zomaar over boord te zetten.
Als voorbeeld noemt hij dan artikelen zoals geschreven door Durk Jan Bolt. De man achter de website eeninwaarheid.nl. De Bruijne schrijft: “Wie Bolts artikelen leest, stuit daarin op een haast romantische tekening van zijn vrijgemaakte verleden. Hij heeft het over een tijd waarin ‘we lange jaren heerlijk hebben samengeleefd’. ‘Er was liefde tot de Here. Een tere omgang met Hem en een zorgvuldige eerbiediging van zijn Woord… Broeders en zusters met wie je je diep verbonden wist… Uit die liefde tot de Here en zijn kerk bloeide ook het verdere leven op… Zo ontstond het rijke gereformeerde leven in tientallen jaren na de Vrijmaking…’.” De Bruijne concludeert dan: “Als je het verleden zo idealiseert, kan het niet anders of veel zaken vandaag doen pijn en veroorzaken een vertrouwensbreuk.”
Is dat niet één van de (wellicht onbewuste) drijfveren van verontruste broers en zussen in de kerk? Dat ze denken dat de GKv het prima voor elkaar had? Maar kijk dan eens eerlijk naar het verleden! Er is veel aan te wijzen wat niet goed of niet optimaal was. Soms historisch verklaarbaar en begrijpelijk, maar niet goed. Onze ouders hebben met veelal goede intenties de kerk van hun tijd vorm gegeven. Wij zullen ze er niet minder lief om hebben. Maar die ‘oude’ kerk is voor ons, bouwers van de ‘nieuwe’ kerk zeker geen maatstaf. Geen ideaal. Wij moeten en mogen in onze tijd de kerk proberen vorm te geven. Alleen al vanwege het feit dat het nu een heel andere tijd is, zal die kerkvorm op allerlei onderdelen anders moeten zijn. Niet als een doel op zich, maar meer als een logisch gevolg van de tijd waarin wij nu leven. Met het inzicht van vandaag zien we ook de fouten uit het verleden en die vragen om correctie. Er is geen reden om verkrampt vast te houden aan het verleden. Er is ook geen reden om alles uit het verleden zomaar over boord te zetten.
Reacties
Een reactie posten