Gereformeerd of christelijk?
De Bruijne schrijft in de Reformatie [1] over de vraag wat gereformeerd is. “Bij ‘gereformeerd’ denken we vrijwel direct aan de Bijbel en de gereformeerde belijdenisgeschriften. Gereformeerd ben je wanneer je daaraan trouw bent. (…) Dit is zeker typerend voor het ‘gereformeerde’. Toch viel het mij op dat het hart van die aanduiding dieper klopt.”
“’Gereformeerd’ betekent in het licht van de Bijbel én van de geschiedenis van de Reformatie eerst iets anders. Het duidt een beweging aan van correctie, vernieuwing en groei. Kerk en christenen gaan op weg vanuit Christus en tegelijk naar Christus, zoals Efeziërs 4 dat zo diep zegt. (…) Overal waar je die ‘reformerende’ beweging opmerkt, sta je voor de dynamiek van het ‘gereformeerde’.”
“Echt gereformeerd ben je niet als je anderen alleen maar formeel en star weet af te meten aan de eigen gereformeerde standaard. Zo’n reformerende beweging bij anderen (AG: De Bruijne doelt hierbij vooral op andere kerkgenootschappen) moet je om Christus’ wil juist herkennen en dankbaar begroeten. (…) Ben je nu bereid om ook zelf in beweging te komen en als het kan samen naar Christus te groeien? Zo niet, dan nadert zelfs voorbeeldige trouw aan de belijdenis de ketterij.”
Wat kan het oppervlakkig zijn om iemand de gereformeerde maat te nemen aan de hand van de Bijbel en de belijdenisgeschriften. Iemand kan ‘zomaar’ te licht worden bevonden in onze ogen. Zullen wij voortaan ook zoeken naar het hart van die aanduiding, die dieper klopt? Bijbel en belijdenisgeschriften, hoe belangrijk ook, zijn slechts middelen die ons moeten brengen bij het doel: Jezus Christus. Farizeeërs maakten in Jezus’ dagen van de wet een doel in plaats van een middel, terwijl het werkelijke doel (Jezus) actief was en aandacht vroeg voor bekering en het Koninkrijk van God. Zullen wij oppassen ons niet te gedragen als moderne farizeeërs?
[1] De Reformatie, jg 85 – nr 12 – 19 december 2009 – Toch een nationale synode!
“’Gereformeerd’ betekent in het licht van de Bijbel én van de geschiedenis van de Reformatie eerst iets anders. Het duidt een beweging aan van correctie, vernieuwing en groei. Kerk en christenen gaan op weg vanuit Christus en tegelijk naar Christus, zoals Efeziërs 4 dat zo diep zegt. (…) Overal waar je die ‘reformerende’ beweging opmerkt, sta je voor de dynamiek van het ‘gereformeerde’.”
“Echt gereformeerd ben je niet als je anderen alleen maar formeel en star weet af te meten aan de eigen gereformeerde standaard. Zo’n reformerende beweging bij anderen (AG: De Bruijne doelt hierbij vooral op andere kerkgenootschappen) moet je om Christus’ wil juist herkennen en dankbaar begroeten. (…) Ben je nu bereid om ook zelf in beweging te komen en als het kan samen naar Christus te groeien? Zo niet, dan nadert zelfs voorbeeldige trouw aan de belijdenis de ketterij.”
Wat kan het oppervlakkig zijn om iemand de gereformeerde maat te nemen aan de hand van de Bijbel en de belijdenisgeschriften. Iemand kan ‘zomaar’ te licht worden bevonden in onze ogen. Zullen wij voortaan ook zoeken naar het hart van die aanduiding, die dieper klopt? Bijbel en belijdenisgeschriften, hoe belangrijk ook, zijn slechts middelen die ons moeten brengen bij het doel: Jezus Christus. Farizeeërs maakten in Jezus’ dagen van de wet een doel in plaats van een middel, terwijl het werkelijke doel (Jezus) actief was en aandacht vroeg voor bekering en het Koninkrijk van God. Zullen wij oppassen ons niet te gedragen als moderne farizeeërs?
[1] De Reformatie, jg 85 – nr 12 – 19 december 2009 – Toch een nationale synode!
Ik vind het zo opmerkelijk hoe vaak de vraag terug komt wat nu 'gereformeerd' is, als was het een wanhopig zoeken naar een identiteit. En ik snap dat wel, als je onderhevig bent aan zoveel prediking die niet lijkt in te steken op je identiteit, namelijk: vrij in Christus Jezus.
BeantwoordenVerwijderenAls reactie tijdens een preek noteerde ik laatst in m'n schrijfboekje: "Als het gereformeerd is dat we om het hardst roepen dat we het niet kunnen, dan ben ik niet meer gereformeerd. Want we kunnen het, maar we willen zo vaak niet. Als we maar wisten dat we het konden.."
Want dat willen is waar om het gaat. Dat is wat al de profeten steeds tegen het volk Israël zeiden, dat is wat Jezus uiteindelijk de mensen verwijt, dat is waar Paulus zijn lezers voortdurend (!) op aan spoort. Dit komt neer op: laat je leiden door de Geest van God, dan zul je niet toegeven aan uw zelfzuchtige verlangens.
Als dit nu werd gepredikt als deur, en niet als doekje voor het bloeden bij een immer knagend zondebesef, dan werden mensen de vrijheid in geleid. Dan worden mensen tot Jezus gebracht.
Er is wellicht sprake van een identiteitscrisis binnen de GKv. De identiteit van de GKv (voor zover die al omschreven kon worden) is niet meer vast te houden. Daar hoeft niemand zich voor te schamen. Dat is Gods weg. Misschien vinden veel mensen dat eng en spannend, maar het is de weg van de Geest in ons naar een gezamenlijke identiteit van alle christenen: vrij zijn in Christus (zie reactie Mx). Laat je leiden.
BeantwoordenVerwijderen