Verschil tussen religie en relatie
Ik wil naar aanleiding van mijn vorige blogs nog wat nadenken over de vraag: Wat is nu het grote, meest kenmerkende verschil tussen religie en relatie (evangelie)?
Religie staat voor “redding door morele inspanning”. Volgens Keller werkt religie vanuit het principe “Ik gehoorzaam, daarom word ik door God geaccepteerd”. God accepteert je vanwege menselijke prestaties. De oudste zoon beschouwde zichzelf als een ‘rechtvaardige’: “nooit ben ik u ongehoorzaam geweest (…).” Relatie of evangelie staat voor “redding door genade”. Evangelie werkt volgens het principe “Ik word door God geaccepteerd door wat Christus heeft gedaan, daarom gehoorzaam ik”. God accepteert je om wat Jezus heeft gedaan. De jongste zoon zag zichzelf als een ‘zondaar’: “Vader (…) ik heb gezondigd tegen de hemel en tegen u (…).”
Er is een wereld van verschil tussen religie en relatie. De jongste zoon vraagt om genade, de oudste niet. Maar een christen zal toch niet beweren, dat genade niet nodig is? Nee, christenen weten meestal wel dat ze Gods genade nodig hebben. Ik denk wel, dat er christenen zijn, die vragen om Gods genade en dit combineren met gehoorzaamheid om zo geaccepteerd te worden door God. Ze doen hun best om in het reine te komen met, geaccepteerd te worden door God. Maar Gods acceptatie is op geen enkele wijze verkrijgbaar door menselijke inspanningen en prestaties. Je bent geaccepteerd vanwege Christus! Alleen vanuit die wetenschap, dat startpunt, die identiteit kan er een relatie tussen God en mensen ontstaan. En vanuit die liefdesrelatie wil je gehoorzaam zijn, lijken op Jezus.
Keller gaat vooral in hoofdstuk 11 van zijn boek ‘In alle redelijkheid’ in op het verschil tussen religie (“redding door morele inspanning”) en evangelie (“redding door genade”). Ook zijn boek ‘De vrijgevige God’ gaat over dit thema.
Religie staat voor “redding door morele inspanning”. Volgens Keller werkt religie vanuit het principe “Ik gehoorzaam, daarom word ik door God geaccepteerd”. God accepteert je vanwege menselijke prestaties. De oudste zoon beschouwde zichzelf als een ‘rechtvaardige’: “nooit ben ik u ongehoorzaam geweest (…).” Relatie of evangelie staat voor “redding door genade”. Evangelie werkt volgens het principe “Ik word door God geaccepteerd door wat Christus heeft gedaan, daarom gehoorzaam ik”. God accepteert je om wat Jezus heeft gedaan. De jongste zoon zag zichzelf als een ‘zondaar’: “Vader (…) ik heb gezondigd tegen de hemel en tegen u (…).”
Er is een wereld van verschil tussen religie en relatie. De jongste zoon vraagt om genade, de oudste niet. Maar een christen zal toch niet beweren, dat genade niet nodig is? Nee, christenen weten meestal wel dat ze Gods genade nodig hebben. Ik denk wel, dat er christenen zijn, die vragen om Gods genade en dit combineren met gehoorzaamheid om zo geaccepteerd te worden door God. Ze doen hun best om in het reine te komen met, geaccepteerd te worden door God. Maar Gods acceptatie is op geen enkele wijze verkrijgbaar door menselijke inspanningen en prestaties. Je bent geaccepteerd vanwege Christus! Alleen vanuit die wetenschap, dat startpunt, die identiteit kan er een relatie tussen God en mensen ontstaan. En vanuit die liefdesrelatie wil je gehoorzaam zijn, lijken op Jezus.
Keller gaat vooral in hoofdstuk 11 van zijn boek ‘In alle redelijkheid’ in op het verschil tussen religie (“redding door morele inspanning”) en evangelie (“redding door genade”). Ook zijn boek ‘De vrijgevige God’ gaat over dit thema.
Reacties
Een reactie posten