Veroordelen werkt statusverhogend

Reinier Sonneveld schrijft in ‘het goede leven’ ook over veroordelen en wel in hoofdstuk 4 - status. Hij schrijft dat het streven naar status (imago, aanzien) er diep bij mensen inzit. Je status kan worden afgemeten aan je dikke auto, je schitterend huis, je succesvolle carrière, je bijzondere baan, etc. Vervolgens stelt Reinier de vraag: “Wat doen we als wij minder status hebben dan anderen?” Hij ziet drie mogelijke oplossingen:
1. Als je volgens het ene ideaal geen hoge status bereikt, spring je naar een ideaal waarbij het wel lukt.
2. Je kunt de strijd min of meer opgeven. Je relativeert gewoon alles.
3. Je maakt een scheiding tussen wie je bent (identiteit) en je daden (gedrag).

Reinier kiest voor de derde oplossing en zegt dat Jezus Christus ons daarin is voorgegaan. Jezus legde de status die hij had af. “Bij Jezus zie ik voor het eerst een mens die wel degelijk idealen heeft (…) maar bij hem zijn er geen losers. Hij lijkt los te leven van status, (…).” Jezus kon zonder jaloezie en statusangst leven. Hij wist dat God hem zag. Zijn Vader was de vaste grond onder zijn voeten. “Gods liefde droeg hem.”

Je mag één zijn in Christus. “Als je van daaruit gaat leven, en jezelf steeds weer oefent dat dit werkelijk vaste grond is, dan zul je steeds minder kwetsbaar worden. Dan hoef je niet meer te veroordelen en is het niet meer nodig anderen uit te lachen. Je hebt al een status.” Je eigenwaarde hangt niet meer af van je auto, je huis, je succes, etc. “(…) je kijkt naar Gods ogen, en zegt: ‘Aha, ik weet het weer, ik ben geliefd.’”

Veroordelen gebruikt Reinier hier in de betekenis van het verhogen van je eigen status, positie, je eigenwaarde. Veroordelen in de zin van het oppoetsen van je identiteit. Maar “werkelijk geloven is ervan doordrongen zijn dat het altijd goed zit en je altijd waardevol bent, hoe dan ook.” Het is niet nodig je identiteit op te poetsen of je status, je eigenwaarde te verhogen, omdat je identiteit vastligt in Jezus. Alleen God kan je eigenwaarde bevestigen!