Er zijn veel ‘oudste zonen’ in de kerk
Sommigen zeggen, dat de groep van ‘oudste zonen’ in de kerk (heel) groot is. Een grote groep van christenen die een religie-geloof hebben. Maar klopt die bewering wel?
Keller zegt daarover, dat ‘religie’ de standaardtoestand van het menselijk hart is. “Je computer werkt in de standaardmodus, default mode, zolang je niet welbewust iets anders aangeeft.” Hij schrijft, dat zelfs nadat je door het evangelie bent bekeerd, je hart toch weer andere principes zal gaan volgens, als je het niet welbewust en herhaaldelijk in de evangeliemodus zet.
Anders gezegd: “Gewoontegetrouw en instinctief zoeken we onze rechtvaardiging, hoop, zin en zekerheid niet bij God en zijn genade, maar elders. We geloven het evangelie op een bepaald niveau, maar op diepere niveaus niet. Goedkeuring door mensen, succes in je werk, macht en invloed, familie en groepsidentiteit – ze wekken in ons hart een ‘functioneel vertrouwen’ en komen zo in de plaats van wat Christus heeft gedaan.” Ja, de groep van christenen met een religie-geloof kan inderdaad best wel eens groot zijn.
Maar hoe wijzig je de default mode van je hart in een evangeliemodus? Keller zegt daar over: “Alle verandering komt veeleer door een dieper verstaan van de redding door Christus, en door een leven vanuit de veranderingen die dit verstaan in uw hart bewerkt. Geloven in het evangelie betekent herstructurering van onze motivatie, van ons zelfverstaan, onze identiteit en onze wereldbeschouwing. Gedragswijziging volgens de reglementen zonder verandering van het hart zal oppervlakkig en vluchtig blijken.”
Keller gaat vooral in hoofdstuk 11 van zijn boek ‘In alle redelijkheid’ in op het verschil tussen religie (“redding door morele inspanning”) en evangelie (“redding door genade”). Ook zijn boek ‘De vrijgevige God’ gaat over dit thema.
Keller zegt daarover, dat ‘religie’ de standaardtoestand van het menselijk hart is. “Je computer werkt in de standaardmodus, default mode, zolang je niet welbewust iets anders aangeeft.” Hij schrijft, dat zelfs nadat je door het evangelie bent bekeerd, je hart toch weer andere principes zal gaan volgens, als je het niet welbewust en herhaaldelijk in de evangeliemodus zet.
Anders gezegd: “Gewoontegetrouw en instinctief zoeken we onze rechtvaardiging, hoop, zin en zekerheid niet bij God en zijn genade, maar elders. We geloven het evangelie op een bepaald niveau, maar op diepere niveaus niet. Goedkeuring door mensen, succes in je werk, macht en invloed, familie en groepsidentiteit – ze wekken in ons hart een ‘functioneel vertrouwen’ en komen zo in de plaats van wat Christus heeft gedaan.” Ja, de groep van christenen met een religie-geloof kan inderdaad best wel eens groot zijn.
Maar hoe wijzig je de default mode van je hart in een evangeliemodus? Keller zegt daar over: “Alle verandering komt veeleer door een dieper verstaan van de redding door Christus, en door een leven vanuit de veranderingen die dit verstaan in uw hart bewerkt. Geloven in het evangelie betekent herstructurering van onze motivatie, van ons zelfverstaan, onze identiteit en onze wereldbeschouwing. Gedragswijziging volgens de reglementen zonder verandering van het hart zal oppervlakkig en vluchtig blijken.”
Keller gaat vooral in hoofdstuk 11 van zijn boek ‘In alle redelijkheid’ in op het verschil tussen religie (“redding door morele inspanning”) en evangelie (“redding door genade”). Ook zijn boek ‘De vrijgevige God’ gaat over dit thema.
Reacties
Een reactie posten